Eindsprint na drie maanden

Nog een week en dan is het grote avontuur voorbij. Meer dan drie maanden zijn we onderweg geweest en hebben we ons letterlijk geen moment verveeld. Ook in de laatste dagen van onze wereldreis blijft het tempo hoog. De dag na het vertrek van de kinderen zijn we meteen ingewijd in één van de populairste sporten in Australië: cricket. Weten wij in Nederland maar weinig van, maar hier is het haast religie. Paul, de Australische chirurg die we op de cruise in Patagonië hadden ontmoet, zorgde voor de kaarten. Een cadeautje, met peperdure plekken op de beste tribune van de Sydney Cricket Ground. Australië tegen Engeland, oftewel de vijfde wedstrijd in de legendarische strijd om The Ashes. De thuisploeg won, en hoe... We hadden het moment niet beter kunnen uitkiezen. 

Gisteravond was er opnieuw een hoogtepunt. Bonobo trad op in het Opera House en wij hadden twee weken eerder al kaarten gekocht. Net op tijd, want beide concerten in de indrukwekkende Concert Hall waren stijf uitverkocht. Voor alle leken onder jullie die niet weten waaraan we ons goede geld hebben uitgegeven (en dat is geen schande...): Bonobo is een Britse dance-producer in het triphop-genre (zijn jullie er nog?), die al jaren als één van 's werelds besten wordt beschouwd. Electronische muziek, maar wel met échte zang, échte blazers, een échte strijkerssessie, échte gitaren en een échte, fabelachtige drummer. Het publiek ging uit zijn dak en wij, de oudjes tussen het jonge volk, gingen mee.

Gelukkig kunnen we in ons wijkje Mosman af en toe goed uitrusten van al die uitspattingen. We hebben het enorm getroffen, want ons appartement staat in de meest exclusieve wijk van Sydney. Een soort dorp met ruim twintigduizend inwoners, op tien veerbootminuten van het hart van de stad: Circular Quay naast het Opera House en tegenover Harbour Bridge. Ons heerlijke wijkje schijnt een opgeteld inkomen te hebben dat net zo groot is als dat van een megastad als Liverpool en groter is dan het nationaal inkomen van Burundi, om maar eens wat te noemen. Dat verzinnen we niet zelf, maar we lazen het bijgevoegde artikel in een Australische krant.

http://www.smh.com.au/nsw/australias-richest-suburb-theyre-swimming-in-it-20140103-309o8.html

Niet dat al die cijfertjes ook maar enige invloed hebben op ons plezier hier. We genieten in en rond ons appartement vooral van de rust, van het blijvend prachtige uitzicht vanaf onze veranda, van de heerlijke dorpswinkeltjes en restaurantjes in de buurt en van het mooiste baaitje ter wereld, dat op een steenworp afstand ligt, Balmoral Beach. Gistermiddag hebben we voor het eerst in jaren weer eens in zee gezwommen, als twee jong geliefden voor wie het volwassen leven nog echt moet beginnen. Kan het mooier?