De kinderen het huis uit

Het is onvermijdelijk. Op een gegeven moment zijn de kinderen het huis uit. En dan is het stil, heel stil. Hoewel dat ook weer lekker is, even uitpuffen na vijf opwindende dagen. Als een wervelwind zijn we met zijn vieren door Sydney en omgeving gevlogen, hebben we en passant de Blue Mountains aangedaan en konden we ook nog tijd vinden om op het eigen terras het nieuwe jaar te verwelkomen.

Vooral het uitstapje naar de Blue Mountains heeft de nodige energie gekost. De treinreis alleen duurde al meer dan twee uur. Daarna in de rode dubbeldekker die ons langs alle uitkijkpunten en bezienswaardigheden zou brengen. Maar uiteindelijk hebben we slechts één lange stop gemaakt, bij de spectaculaire kloof waar we achtereenvolgens een zweefvlucht met een glazen gondel (200 meter boven de bodem van de canyon), een rit met een treintje op het steilste spoor ter wereld (53 procent hellingsgraad), een wandeling over een boardwalk door het regenwoud en een prachtige tocht met een kabelbaan boven het bos hebben afgewerkt. Veel te veel voor een krappe middag, maar wel dubbel en dwars de moeite waard.

Ook de andere dagen hebben we ons niet verveeld. Over het heerlijke eten hoeven we het niet te hebben, ook de kinderen moeten nu eenmaal goed gevoed worden. Tussen al die maaltijden door hebben we de botanische tuinen bezocht, zijn we door de straten van The Rocks geslenterd, hebben we Balmoral Beach (het favoriete strand van ons beiden, zeker na de geweldige lunch met onze Australische reisvrienden Paul en Sharolyn), Darling Harbour, Bondi Beach en Watsons Bay aangedaan en zijn we op bliksembezoek geweest in The Australian Museum en The Museum of Contemporary Art. Tel daarbij op dat  Kirsten ook nog lekker heeft geshopt in downtown Sydney en het mag duidelijk zijn dat pa en stiefma nu uitgeteld op het terras hangen. Genietend van het ongelooflijke uitzicht over de baai  en af en toe met brede armgebaren de kaketoes van de reling verjagend. Life's good...