Vijf dagen van de wereld
8 november 2013 - El Calafate, Argentinië
Dit zou een verhaal moeten zijn over bittere ontberingen. Over kamperen in het ijzige Patagonië, over afzien in een tentje in het nationaal park Torres del Paine, sinds kort officieel het achtste wereldwonder.
Koud was het, zeker 's nachts. En afgezien hebben we ook. Te voet, tijdens lange wandelingen door een onwerkelijk mooi landschap. Te fiets, tijdens het mountainbiken over moeilijk begaanbare wegen met die eeuwige wind recht in het gezicht. Maar zoals een van onze gidsen al sprak: wind is in Patagonië geen meteorologisch verschijnsel, het is onderdeel van het landschap.
Net als de ruim vijftig poema's die door het gebied sluipen en enkele malen tussen de tenten werden gesignaleerd. Gelukkig zijn die uit de kluiten gewassen stoeipoezen gek op het vlees van de guanagos, familie van de lama's. We hebben dus niet hoeven rennen voor ons leven.
En zeg eerlijk na het bekijken van het interieur van onze tent... Dit leek in niets op primitief kamperen, het was "glamping" pur sang. We hebben vier volle dagen en vijf lange nachten genoten van ons kampement. Van het slapen onder een deken van meer dan honderd kilo die alles warmhield, behalve onze neuzen. Van het heerlijke eten en het goede glas wijn in de avonduren. Van het perfecte gezelschap van onze reisgenoten uit Brazilië, Spanje, Engeland, Australië, Rusland en Texas.
Het kamp lag pal aan de voet van de Torres del Paine, de granieten torens die symbool zijn van het Patagonische gebergte. We hebben er excursies gemaakt naar de vele meren in de buurt, naar de Grey-gletsjer (met een bootje tussen de staalblauwe ijsbergen door) en naar de French Valley, in goed Spaans de Valle Francès, een spectaculaire vallei tussen de twee bergmassieven in.
En geloof het of niet, we hebben er gefietst, op de mountainbike. Zelden zoveel tegenwind gehad, zelden zo afgezien in de vele smerige klimmetjes op de grindpaden, maar het was heerlijk. Zelfs een plotselinge sneeuwbui kreeg ons niet klein.
Zo waren we vijf dagen lang volledig van de wereld. Net als op de expeditie naar Kaap Hoorn geen telefoon, geen internet en geen tv. Het was een louterende ervaring.
Veel liefs van Sibolt en Bep