Gio vangt een haai

Nee, de titel van dit verslag is geen truc om jullie massaal deze blog te laten lezen. Het is waar gebeurd. Maar daarover straks meer. De afgelopen twee dagen hebben we een 'overnight cruise' gemaakt op de Doubtful Sound. Deze 40 km. lange fjord ligt in het zuidwesten van Nieuw Zeeland. Eerst werden we met een veerboot naar de overkant van het Lake Manapouri gebracht. Vanaf daar gingen we met ons eigen clubje per minibus over een bergpas naar het begin van de Sound waar onze boot lag aangemeerd. Naast ons waren Sophie en Jim, een jong Engels stel dat in Melbourne woont, de enige andere passagiers. Schipper Chris en zijn maatje Tracy maakten de club compleet. 

In de Sounds regent het 200 dagen per jaar en vandaag was zo'n dag. Overal waar je kijkt vallen stroompjes water langs de bergwand naar beneden. Chris vertelt dat ooit iemand alle watervallen heeft proberen te tellen en bij 1100 maar gestopt is. De sfeer is mystiek.

Na een uurtje varen serveert Tracy een lunch met kreeft (!). Die kreeft vangen ze zelf door op verschillende plaatsen in de Sound metalen kooien met aas naar de bodem te laten zakken. Eén of enkele dagen later hijsen ze de kooien, vol met kreeften, weer omhoog. 

In de middag worden we alle vier in een kajak geholpen. Het is tijd voor enige actie. De boot vaart verder en laat ons achter. We peddelen als nietige stipjes langs de torenhoge rotswanden door de Sound. En dan te bedenken dat de rotsen onder het wateroppervlak met dezelfde steilheid doorlopen tot een diepte van 400 meter.

Aan het eind van de middag worden de golven hoger. We naderen het einde van de Sound. De Tasmanzee ligt voor ons. Op een rotspunt liggen allemaal zeehonden. En dan is het tijd om ons eigen avondmaal te gaan vangen. De vishengels gaan overboord. Gio is de eerste die beet heeft. De hengel buigt ver door en Chris komt polshhoogte nemen. "It's a shark" merkt hij droogjes op. We lachen. Enkele seconden later staan we oog in oog met een haai van ongeveer een meter. De verbazing is van onze gezichten af te lezen. En tot op dit moment kunnen we het nog steeds niet geloven. 

We vangen nog veel andere vissen, vooral Gio en Sophie hebben vaak beet. Jim vangt een joekel van een kabeljauw. Tracy maakt alle vis klaar voor het avondeten. Nauwelijks een uur nadat de vis gevangen is, staat 'ie op tafel. Verser kan het niet.